Haiku is een van oorsprong Japanse dichtvorm.

Traditioneel is een haiku opgebouwd uit zeventien korte klanken, de lettergrepen, verdeeld over drie regels van een 5-7-5 lettergrepenpatroon, waarbij de middelste regel langer is dan de eerste en derde regel. Natuurlijk kun je in sommige gevallen hiervan afwijken. Mijn advies is om dat niet te snel te doen. Juist door te blijven zoeken naar woorden die binnen de richtlijnen passen en toch natuurlijk klinken én de ervaring overbrengen word je gedwongen goed na te denken over de essentie van de ervaring.

Deze richtlijnen zijn nuttig omdat het niet gemakkelijk is een perfecte haiku te schrijven. Bashõ, misschien wel de grootste haiku-schrijver van Japan, heeft blijkbaar eens gezegd dat als iemand in zijn leven één of twee van zulke haiku's schrijft, dat die persoon een haiku-meester is.

O, hoe glorieus,

over ’t eerste, teerste groen

glinstert het zonlicht!

 

Bashõ

(Vertaald door: J. van Tooren, Haiku – Een jonge maan p.115)

 

Opmerking: Binnen deze categorie heb ik ook de tanka (vijf regels met 5-7-5-7-7 lettergrepen) en de habun (korte tekst met bijpassende haiku) opgenomen.