Via onze zintuigen nemen wij de wereld waar en dat is objectief zeggen we soms. Maar is dat wel zo?
Ik vermoed dat onze waarneming altijd subjectief is, niet alleen vanwege fysieke verschillen in onze zintuigen maar ook vanwege verschillen in onze perceptie. En met perceptie bedoel ik dan de uiteindelijke voorstelling van de wereld die in onze hersenen wordt samengesteld. Mijn voorstelling van de wereld zal afwijken van die van jou, omdat er verschillen zijn in de werking van onze zintuigen en omdat ik andere aanleg en leerervaringen heb.
Fysieke verschillen verklaren bijvoorbeeld dat ik kleurenblind ben voor rood en groen. Ik neem de wereld daardoor anders waar dan mensen die niet kleurenblind zijn. Dat in combinatie met mijn leerervaringen zal ook mijn perceptie beïnvloeden waardoor ik andere accenten zal leggen in mijn waarneming.
Maar het gaat zelfs nog verder. Ik las enige tijd gelden het boek The Case Against Reality van cognitiewetenschapper Donald Hoffman. Samenvattend stelt hij in zijn boek dat onze zintuigen niet de objectieve werkelijkheid weergeven. Hoffman concludeert uit zijn onderzoeken dat we onze waarnemingen weliswaar serieus moeten nemen, maar niet letterlijk. Want de wereld die we zien is niet de objectieve werkelijkheid.
Kort door de bocht gezegd nemen wij niet de werkelijkheid waar, maar vooral datgene wat nuttig is voor onze overleving. Nog korter door de bocht: elke waarneming is subjectief.
Een veld klaprozen:
ik zie ze anders dan jij –
door kleurenblindheid.
Haibun
