Langzaam loop je op het nauwelijks zichtbare pad
de berg op, stijl omhoog. Het natte gras doorweekt
je schoenen en maakt al snel je voeten nat
Af en toe stop je, het is je conditie die zich wreekt
Dan kijk en luister je naar het leven om je heen:
de bomen, de planten en de dieren - de natuur die tot je spreekt
Het pad, nu vlakker, ligt vol met rotsen maar daar stap je overheen
Je voelt je hier diep verbonden met de grootsheid van de natuur
Er is verder niemand en toch: je voelt jezelf geen moment alleen
Je voelt ontzag, ervaart de grootsheid, beleeft dit grootse avontuur
Hier te lopen, ja het is inspannend, maar je voelt je leven. Puur!
Ze kijkt omhoog
En ziet de regenbui
Daar in de verte hangen
De wolken, het licht
Ze wacht nog even
Dan voelt ze druppels
Op haar gezicht
Het frisse water
De geur van regen
Ze voelt zich blij
En ziet dan opgelucht
Voorbij die pot met goud
De regenboog
En voelt zich leven!
Toen ik in de branding stond
en de wind trok aan
waardoor golven sneller
sterker, indrukwekkender
mijn hart hun ritme volgde
zodat ook mijn bloed sneller
sterker, indrukwekkender
door mijn aderen
en ik nauwelijks rechtop
kon staan, mijn tenen
grijpend in het zand
naar houvast dat er niet
was jij maar hier dacht ik
toen hield jij mij vast
en kwam ik tot rust
de zee weer spiegelglad.
De notenboom in onze tuin
Staat meestal roerloos stil
Behalve als het waaien gaat
Want dan beweegt hij even
Toch groeit en bloeit hij,
en brengt ook bladeren en
vruchten voort
Hij zit vol van leven!
Insecten die bezoeken hem
Je kunt er schuilen als het regent
Vogels zingen er hun hoogste lied
Misschien om hem iets terug te geven
Ik weet niet of zo'n boom
ook denken en/of voelen kan;
Of hem, als levend wezen,
bewustzijn is gegeven
De notenboom in onze tuin
doet ogenschijnlijk niets
Maar in de schaduw van zijn blad
Kom je tot rust en kun je geluk beleven
Anders leven? Ja, ik weet wel dat het moet
Maar 'k heb geen idee hoe je dat doet. Het
overkomt mij steeds, het leven. Mijn gedragspatronen
worden sleets. Alles wat ik doe, dat deed ik vroeger
reeds. Maar het werkt niet meer
Het gaat vanzelf; 't Is niet zozeer
dat ik niet wil. Zeker al een jaar of elf
probeer ik steeds iets anders.
maar lukken doet het niet. Da's een bittere pil,
want zoals je ongetwijfeld weet ontstaat de toekomst
uit het heden. Maar mijn toekomst is
slechts herhaling van het verleden.
Zo komt mijn tijd steeds opnieuw
voorbij gegleden. Daarom
vraag ik mij af: heeft het wel zin,
al mijn denken? Zit er wel enige waarheid in?
Anders leven? Ik weet wel dat het moet
En, het is vermoeiend om het steeds te zeggen
en niet goed uit te leggen, maar 'k heb geen idee
hoe je dat doet.
Soms wil je je gedrag veranderen in een meer gewenste of gezonde richting, maar je merkt dat dit niet, of slechts moeizaam lukt.
Volgens wetenschappers die het onderzocht hebben wordt zo’n 90 – 95% van ons gedrag aangestuurd vanuit ons onderbewuste. Wij denken dat we bewuste keuzes maken in ons leven, maar in werkelijkheid – volgens die wetenschappers – is dat dit niet zo. We denken, spreken en handelen voor een groot deel ‘automatisch’, volgens de patronen in ons onderbewuste.
Hierdoor kun je wel begrijpen waarom het soms zo moeilijk is om, wanneer je dat wilt, je gedrag te veranderen in een meer gewenste richting. Het roept allerlei vragen op die aan de basis liggen van discussies over het wel of niet bestaan van de ‘vrije wil’.
En als het gaat over gewenste gedragsverandering:
Hoe neem je een effectieve beslissing? Hoe zorg je ervoor dat het werkt? Doe je dat op gevoel? Doe je dat vanuit je denken? Kun je gevoel en denken laten samenwerken?
