Een opgewekt en vriendelijk woord
Al duurt het slechts een kort moment
Veroorzaakt golfjes van blijdschap
Zelfs lang nog nadat het is gehoord
Golfjes vreugde, welzijn, hoop, enzovoort
Die je na lange tijd nog steeds herkent
Dat is de bijna niet te vatten eigenschap
Van een opgewekt en vriendelijk woord
HV
(Vrij naar: James W. Foley (1874-1939), A Pebble)
Wanneer liep ik voor het laatst
Door de dorpsstraat van vroeger
Het huis waar ik woonde
Waar ik leefde en droomde
De reuring op straat
Tijdens oudejaarsavond
Het steeds schudden van muren
Als er weer een vrachtauto voorbij gaat
Zoveel is verdwenen
Er kwam iets nieuws in de plaats
Noem me nostalgisch
Of zelfs melancholisch
Maar vandaag wandel ik samen met hem
Door de straten van toen
Mijn vader filmde graag. Zo maakte hij een aantal jaren lang een jaaroverzicht van Bleiswijk met allerlei onderwerpen van dat jaar. Het is leuk om die beelden terug te zien: nauur, mensen, gebouwen, activiteiten, het werk in de kassen en de tuinbouwveiling. Hieronder een fragment uit zijn jaaroverzicht 1997, het zal voor oud-Bleiswijkers waarschijnlijk veel herinneringen oproepen. De film heeft geen geluid.
Veel kijkplezier!
Als leven te veel pijn gaat doen
Als angst mijn ziel aanraakt
Dan trek ik mijn harnas aan
Wij zitten samen binnenin
Mijn angst en ik
In het harnas is het veilig
Zeker met dit masker op
Het leven kijkt ons aan
Maar wij zijn onaanraakbaar sterk
Mijn angst en ik
Maar ’s avonds als het donker wordt
Dan wordt zo’n harnas kil
Het koude ijzer knelt
We rillen binnenin
Mijn angst en ik
Bescherming wordt gevangenis
Ik stap het harnas uit
Warme avondlucht streelt mijn gezicht
Mijn angst wordt bang en vlucht
Wie overblijft ben ik!
Dit gedicht is ook opgenomen in ons boek De helende kracht van je emoties.
Het regende die dag
We stonden allen naast het gat
Iemand sprak, plechtige woorden
Over wat geweest is; over een nieuw begin
Jij zweeg, zoals je voortaan altijd -
Maar wat is altijd?
Wanneer je eindigheid herdenkt
En in mijn hoofd ben je meer dan ooit
De zon brak even door
Alsof...
Zij ons warmen wou
Iemand lachte
Melancholie is een rivier
die traag stroomt naar zee
en door de tijd heen
alles mee wil voeren.
Mensen zitten zwijgend
aan haar oever en alles
wat hen voorbij stroomt
vertelt een eigen verhaal.
Lees ook:
