Zon en schaduw schrijven samen
Met licht en donker op de aarde.
Ik denk aan ons land in de winter;
Op sneeuw schrijven zij het mooist.
Leef je leven, leef oprecht
Eerst omhoog, daarna omlaag
Vanuit gisteren ontstaat vandaag
Tegen de klippen op gelopen
Op beide knieën rondgekropen
Door hoepels gesprongen
Rare liedjes gezongen
Gewerkt met beide handen
Geconcentreerd, tong tussen de tanden
Geleefd, geliefd, gehaat, gevreeën
Soms alleen, soms met z'n tweeën
Veel gewonnen, veel verloren
Kinderen worden geboren
Ze groeien op en gaan hun eigen weg
Zo gaat het ook met geluk en pech
Maak jezelf niet te groot en niet te klein
Leef wie je bent, zoals je kunt zijn
Wat je ook doet en wat je ook zegt
In de verte lacht een specht
Hallo ik ben Anna de chatrobot.
Fijn dat je contact met ons opneemt.
Waarmee kan ik je helpen?
Stel je vraag in 1 zin.
Om je zo goed mogelijk te helpen heb ik eerst nog een paar vragen voor je.
Heb je al bij de veel gestelde vragen gekeken?
Staat jouw vraag er niet bij? Neem dan contact met ons op. Wij helpen jou als gewaardeerde klant heel graag.
Voordat ik je doorverbind heb ik nog een paar vragen om je zo goed mogelijk te kunnen helpen.
Heb je een vraag over één van onze diensten?
Heb je een vraag over een product?
Heb je een vraag over iets anders?
Heb je al naar de meest gestelde vragen gekeken?
Spreek je liever een collega? Dat is nu helaas niet mogelijk, al onze medewerkers zijn bezet..
Je kunt ons ook bellen (via een telefoonnummer dat we zo goed mogelijk verborgen hebben).
Probeer het later nog eens. Via de live chat zijn wij 24 uur per dag bereikbaar.
Heeft dit antwoord je geholpen? Ja of nee?
Je hebt nog niet alle vragen beantwoord.
Je hebt nog niet alle vragen beantwoord (begin opnieuw).
Er is helaas iets mis gegaan, probeer het later nog eens. Wij helpen je graag en zijn 24 uur per dag bereikbaar via onze website.
Het duurt te lang voordat deze website reageert.
Deze pagina bestaat niet of je internetverbinding is niet stabiel.
Hallo ik ben Anna de chatrobot. Fijn dat je contact met ons opneemt.
Waarmee kan ik je helpen?
Onder de belofte van klantvriendelijkheid gaan veel bedrijven over tot het aanbieden van contact via een chatrobot op hun website. Efficientie en goede bereikbaarheid zijn ook beloften die hierbij gemaakt worden. Bij sommige bedrijven werkt dit goed als de uitvoering inderdaad op een klantvriendelijke manier is uitgevoerd. Antwoorden op standaardvragen worden dan snel gegeven en wanneer dat nodig is wordt je doorverbonden naar een vakkundige medewerker die naar je luistert en met je meedenkt.
Helaas is de uitvoering echter niet altijd zo ingericht. Dan verdwaalt een klant, zoals ik, in een onpersoonlijke en eindeloze reeks van zich herhalende vragen en beloftes die niet worden waargemaakt. Een medewerker spreken wordt wel beloofd, maar tegelijk ontmoedigd door de gegevens moeilijk vindbaar te maken en eindeloze wachtrijen als je eindelijk het telefoonnummer gevonden en ingetoetst hebt.
Ergernis dus, nog voordat je ook maar iemand gesproken hebt.
In de vakantie wil ik weer ontdekken
Hoe ik mijzelf kan zijn en overal
Kan worden wie ik in wezen ben
Op vreemde maar ook vertrouwde plekken
In de vakantie wil ik vertrekken
Dan sluit ik met een harde klap de deur
En stap de wijde wereld in, naar buiten
Weg - uit de dagelijkse sleur
Niet dat ik per se naar verre landen moet;
Misschien een kleine tuin. Dat park
aan het einde van de straat voldoet
In de vakantie wil ik rustig kunnen dromen
Om daarna, als ik weer wakker word,
Heerlijk thuis te komen
Het huis van mijn ouders was oud
Met deuken en butsen in muren en daken
En binten die piepten en kraakten
In de winter werd het zo koud
Toen kwam een man met een hamer
En werd het tijd om te gaan
Maar ik weet nog precies
Waar dat huis heeft gestaan
Er zijn twee manieren om dit gedicht te lezen. De eerste manier is de mogelijkheid om het te lezen als een metafoor op het leven van mijn ouders. Toen ze ouder werden, in de winter van hun leven kwamen de gebreken. Uiteindelijk werd het tijd om te gaan.
Een misschien wat lichtere manier om het te lezen is om het letterlijk te nemen. Mijn ouders hebben in diverse huizen gewoond. Beiden zijn geboren in de Hoekse Waard. De Hoeksche Waard is een eiland in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het eiland wordt beschouwd als een van de Zuid-Hollandse Eilanden, maar ook als een waard, een vlak landschap in een rivierengebied. Toen ze trouwden bleven ze daar eerst wonen, maar wat later verhuisden ze naar Bleiswijk, waar ze in verschillende huizen gewoond hebben. Eerst aan de Hoekeindseweg, waar ik geboren ben. Daarna in de van Waningstraat, vervolgens weer in een ander huis aan de Hoekeindseweg.
Toen mijn vader koster werd van de gereformeerde kerk, woonden we eerst korte tijd in de pastorie in de Dorpsstraat. Dat was tijdelijk omdat de 'kosterswoning' nog verbouwd moest worden en de pastorie stond leeg omdat men op zoek was naar een andere dominee. Dat werd Ds. van Wattum, met wie mijn vader later een vriendschap ontwikkelde. Achter de kosterswoning was ook een zaaltje, Sjaloom, dat door mijn vader en moeder beheerd werd. Er werden bruiloften en feesten gevierd en de schaak- dam- en bridgeclub hielden daar hun wekelijkse speelavonden. Mijn vader organiseerde zelf ook regelmatig activiteiten in Sjaloom. Zoals een jaarlijkse kerst-inn of later ook galerieën voor kunstenaars in de regio. Mijn vader hield van kunst, het huis hing vol schilderijen, etsen, tekeningen en dergelijke.
Een bijzonderheid aan het huis vond ik dat er geen binnenmuren waren in de huiskamer. De muren waren aan de binnenkant bespannen met linnen op een houten raamwerk (rachels, of raggels) en daaroverheen was behang geplakt. Ik meen dat mijn vader dat 'beracheld' noemde, maar kan de woord nu niet meer terugvinden in de van Dale. Het heet officieel denk ik rachelwerk. Verder was het huis was gebouwd op veenachtige grond en er kwam soms ook vrachtverkeer door de Dorpsstraat. Door die combinatie van factoren bewoog het huis en zag je dan de schilderijen aan de muren heen en weer slingeren - bijna alsof je op zee zat. Wij waren daar wel aan gewend maar voor bezoekers was dat vaak een bijzondere ervaring.
De woning aan de dorpsstraat was ruim, ik vond het als kind fijn om daar te wonen. Er waren wel veel drempels en opstapjes in het huis. Dat werd een probleem voor mijn moeder toen ze ouder werd. Mijn ouders zijn daarom op zoek gegaan naar een andere woning. Dat werd een woning in de Leeuwerikstraat, daar zijn ze blijven wonen.
In 1997 werden de kerk en een aantal omliggende panden gesloopt, ook Dorpsstraat 45. Op die plek was nu een winkelcentrum gepland. Mijn vader had als hobby om video-opnames te maken van familie en van de omgeving. Zo filmde hij ook de sloop van de kerk en van onze oude woning en het zaaltje daarachter.
Bij de wat oudere Bleiswijkers zal het onderstaande filmpje ongetwijfeld herkenning oproepen.
