Dat ik naast hem zat en hij voor zich keek
Zonder woorden vertelde hij toch veel
Er bleef iets hangen achter in mijn keel
Twee mensen, zomaar midden in de week
‘Wil je nog wel verder nu?’ Vroeg ik zacht
Daar moest hij in stilte even over denken
Ik kon verder niets - alleen aandacht schenken
Hij keek op en hervond iets van zijn kracht
Een glimlach verscheen op zijn zacht gezicht
‘Laten we het nog maar proberen’, zei hij toen
Het was midden in het winterseizoen
De nachten lang, de dagen kort van licht
Zo dicht tot elkaar zijn wij toen gekomen
Dat wij opnieuw van lente konden dromen!
