Iedere dag komt mevrouw van Thuiszorg
En helpt oma met haar steunkousen
Dikke benen, spataderen, ik weet niet goed waarom
Ze heeft die kousen nodig om gezond te kunnen lopen
Jantje kijkt naar oma en ziet hoe zij nog loopt
Op haar leeftijd van wel 91 jaar
Een topprestatie, dat spreekt hem aan
Als sporter denkt hij: dat wil ik ook!
Altijd gericht op zijn conditie, zijn snelste rondetijd
Beter willen zijn dan anderen
Zet zijn prestaties constant onder druk
Ja, wat extra steun kan hij wel gebruiken
Zijn magische nieuwe kousen zijn een wonder
Zijn prestaties vliegen moeiteloos omhoog
Hij voelt zich blij en veel gezonder
Oma lacht begripvol, hij ziet herkenning in haar oog
HV
In de binnentuin bij onze woning
Verscholen in het schaarse struikgewas
Woont sinds kort een wijze winterkoning
Laatst vroeg hij mij buiten op het terras:
‘Zie jij die roodborstjes daar en die mezen?’
Ik zei ja en vroeg hem wat daarmee was
‘Nou’, zei hij, ‘ik heb hen laatst de les gelezen
Opdat ze ook wat ruimte zullen laten
Voor mussen, merels en ook pimpelmezen
Die zijn van honger nu in alle staten
Omdat die anderen zich overvraten
En dat is geen rechtvaardige vertoning
Ik ben niet voor niets de winterkoning!’
Mijn vader was een mooie man
Mijn moeder was een hele mooie vrouw
En de dag zij elkaar ontmoetten
Was een hele mooie dag
De zon scheen zacht
Er was bijna geen wind
Het plein was leeg
Zij keken naar elkaar
Ze spraken niet
Of toch?
Hun lichaam sprak
Hij heeft me later uitgelegd
Dat niemand ooit
Zulke mooie dingen had gezegd.
Je leeft je leven
Terwijl de wereld langs je glijdt
Totdat het schuren gaat
Dan dringt de wereld binnen
En je beseft
Dat wij in de wereld leven
Als de wereld binnen raakt
Kun jij ook de wereld
Laten leven.
Als ik niks te zeggen heb
Wil ik dat met mooie woorden doen
Daarom kocht ik
Dit mooiewoordenboek, de luxe versie
Lederen omslag en goud op snee
Ik blader er doorheen
Het is herfst, de winter komt eraan
Het haardvuur knispert
Ik lees mooie woorden
En zwijg.
