Ik voel me blij, en zeer tevreden
En sta weer open voor het heden
Vol energie om op te staan
Zoals ik eerder heb gedaan
Met hart en ziel en lijf en leden!
Weg is die pijn uit mijn verleden
Allemaal van mij afgegleden
Ik kan het leven nu weer aan:
Ik voel me blij!
‘k Kan met plezier mijn tijd besteden
Durf alles tegemoet te treden
Al brengt het leven lach of traan
Ik durf nu weer op pad te gaan
Dit is waarom ik heb gebeden:
Ik voel me blij!
Als aan al onze behoeften van het moment wordt voldaan en we ons veilig en gewaardeerd voelen, dan voelen we ons blij.
Ook hier kennen we een heel scala aan gevoelswoorden die in deze categorie vallen. Het zijn woorden die we in verband brengen met positieve gevoelens. Zoals vrolijk, blij, dankbaar, geliefd, tevreden, gelukkig, krachtig en energiek.
Als je jezelf blij voelt is het gemakkelijk om helemaal in het moment te zijn en contact te maken met de wereld om je heen.
Je ervaart de schoonheid van het leven.
Wording, groeien, bloeien, daarna vergaan
Aan alles wat bestaat is dat gegeven
‘t Hoort erbij, ’t is de grond van ons bestaan
Mooi gezegd, maar moeilijk in het leven
Verlies is vaak zo lastig te aanvaarden
Verlies doet pijn, je ontkent en blijft verlangen
Verlies berooft je zinnen van hun waarde
Verlies blijft in je aandacht steeds gevangen
Als die sluier valt trek ik mij terug
Want iets in mij, dat kwetsbaar is, doet pijn
Mijn ogen branden, mijn gedrag wordt stug
Wat ik verloren heb, zal nooit meer zijn
Traag rollen regendruppels van de ruiten
Het voelt koud in mij, ’t is ook koud daarbuiten
Verlies hoort bij het leven. Natuurlijk weten we dat wel.
Toch leven we vaak met een gevoel dat alles hetzelfde zal blijven: ons geluksgevoel, onze mooie baan, onze relaties, onze gezondheid en zelfs ons leven.
Als je dan toch geconfronteerd wordt met verlies dan doet dat pijn. Het kost tijd om dat verlies te verwerken, om te rouwen. Als het verlies tot je doordringt, word je geconfronteerd met de pijn. Het is als een wond die pijn doet. Een fysieke wond heeft verzorging en tijd nodig om te genezen. Dat geldt ook voor de verwonding door verlies.
Soms is het verlies zo groot dat de wond nooit helemaal genezen zal, er blijft altijd een litteken achter. Een litteken dat soms nog pijn doet.
Soms kun je na het verlies wel leren om er een nieuwe betekenis aan te geven. Omdat het verlies ook bijdraagt aan een verdieping van je levenservaring. Als dat gebeurt zal dat bijdragen aan zingeving en spirituele groei. Achteraf kun je dat dan ineens beseffen.
Ik kijk schichtig om mij heen
Maak me klein, vertraag, versteen
Waar is toch de uitgang hier?
Een schuilplaats? Ik zie er geen!
Hoe vind ik nou toch een manier
Liefst zonder al te veel gemier
Om dit gedoe te overleven?
‘t Vergalt zoveel van mijn plezier!
Nee, dat is echt niet overdreven
Ik voel mijn lijf en leden beven
Mijn rust gaat hiermee naar de maan
‘k Was beter toch maar thuis gebleven!
In de grond van mijn bestaan
Wortelt diep mijn angstorgaan
Dat ik best wel eens beween
Want ’t slaat dikwijls heel snel aan
Als je bewust of onbewust waarneemt dat er iets onveilig is word je bang. Er zijn, net als bij de andere emoties, veel verschillen in de mate van angst. We gebruiken dan woorden als bezorgd, onzeker, bevreesd, gestrest, zenuwachtig.
We ervaren angst als een onprettige emotie. Angst maakt dat we niet zo goed contact meer kunnen maken met de mensen en de wereld om ons heen. We worden ons dan vaak erg bewust van onszelf of onze situatie. En we gaan op zoek naar manieren om de angst te verminderen of te vermijden, soms ontkennen we onze angst.
Toch is angst een nuttige emotie, angst helpt ons om onszelf te beschermen tegen onveilige situaties. Angst wordt echter een probleem als deze je leven gaat overheersen. Het is dan als een alarmsysteem dat te gevoelig is afgesteld. Vooral als je een akelige gebeurtenis of periode hebt meegemaakt. Het alarm gaat dan te vaak af, ook in situaties die objectief gezien veilig genoeg zijn.
Ook hier geldt dat het leren ‘aankijken’ van je angst een eerste stap is naar het ervaren van veiligheid. Met aankijken bedoelen we hier dat je accepteert dat de angst er is. Een deel van jou kan je gevoel opmerken en daarmee word je niet helemaal overspoeld. Je ontkent je angst niet, maar laat het er zijn: “Ik ben bang en dat is oké.”
Boos! Ja, dat kan ik soms wel zijn
Dan ben ik echt een mopperkont
Net als een oude jagershond
Ontblote tanden, zonder gein
Dan zeg ik alles met venijn
En woedend sla ik in het rond:
Boos!
Ik weet het wel, het is niet fijn
Maar ’t wortelt in een diepe grond
Want iets in mij voelt zwaar verwond
Ik schreeuw het uit van diepe pijn:
Boos!
Als zaken niet lopen zoals je wilt, of wanneer je wordt tegengehouden om iets te bereiken word je boos. Boosheid kan je de energie en kracht geven om zaken voor elkaar te krijgen. Dat is de positieve kant van boosheid, het zet je in beweging in de richting van je doel.
De keerzijde van boosheid kan echter zijn dat je een vijandsbeeld ontwikkelt van de mensen waarmee je te maken hebt. En andersom ontwikkelen zij ook gemakkelijk een vijandsbeeld van jou.
Die vijandsbeelden staan verbinding en communicatie in de weg. Je luistert niet meer naar de ander. Want je wilt alleen nog maar dat er naar jou geluisterd wordt, daarvoor haal je alles uit de kast. Argumenten, gebeurtenissen uit het verleden, conclusies en oordelen over de ander, enzovoorts.
Het risico is dat je daardoor de energie van je boosheid gebruikt om de ander nog verder van je af te duwen. En dan beweeg je al snel van je doel af.
De kunst is om de boosheid te accepteren, maar tegelijk te beseffen dat die boosheid een signaal is dat een van jouw belangrijke behoeften of waarden in de verdrukking is gekomen. En dáárover te gaan communiceren. Op die manier kun je de energie en kracht van je boosheid op een nuttige manier inzetten.
Altijd gelukkig zijn
Is dat wel mogelijk?
‘k Heb er in elk geval
Nooit van gehoord
’t Leven is op en neer
Stemmingsgevarieerd
Dus altijd hetzelfde?
Da’s niet akkoord!
Mensen willen gelukkig zijn, dat is vanzelfsprekend vinden we. En geluk wordt vaak in verband gebracht met succes. Een mooi lijf, goede gezondheid, lieve partner, fijne kinderen en materiële welvaart. Op sociale media laten we ons dan ook graag van onze goede kant zien.
Geluk is de norm – denken we.
De valkuil van die overtuiging is dat we ons aan het geluk gaan vastklampen en niet goed meer met tegenslagen kunnen omgaan. En de paradox is dat we juist daardoor de kans op duurzaam geluk verkleinen. We verliezen aan veerkracht.
Want de realiteit van ons leven leert ons iets anders. Het leven kent immers ook teleurstelling en tegenslag, bedreiging en verlies. Onze emoties helpen ons daarbij. Maar dan moeten we die emoties wel durven toelaten.
Als het stil wordt in mij
en ik luister,
dan kan de dichter
bij mij komen
met woorden
die essentie raken.
Om een hoopvolle beweging te maken;
van vertwijfeling naar verbondenheid,
van sociale afstand naar gepast nabij.
Over emoties is al veel geschreven. Over wat emoties zijn, over de betekenis van emoties. Over ‘positieve’ en ‘negatieve’ emoties.
Wij spreken vaak over de helende kracht van je emoties. Omdat wij denken dat emoties er niet voor niets zijn. Dat ze nodig zijn om je in beweging te brengen, of om juist stil te worden. Om zaken voor elkaar te krijgen, of te verwerken en los te laten.
Emoties er laten zijn kan kwetsbaar voelen. Maar de paradox is dat dit je juist ook krachtig maakt. Emoties onderdrukken, ontkennen of verdringen kost energie en kracht. Emoties erkennen, ze ‘aankijken’ en ze laten spreken levert juist energie en kracht op.
