Weet je wat ze niet zeggen
of schrijven, niet laten zien
omdat ze niet willen
dat jij dat weet?
Ze zijn woedend op mij omdat ik zeg
wat zij niet zeggen of laten zien
omdat ze niet willen
dat jij dat weet!
Ik prik er natuurlijk zo doorheen
je moet het zelf weten
vertrouw niemand
alleen mij.
Je kunt natuurlijk schrijven
dat figuurzagen een metafoor
is voor het leven
en dat je vele lagen
kunt weven met puzzelstukken
die passen in elkaar
maar met die losse stukjes in je hand
lijkt dat raar en dan krijg je langzaam door
dat gaat me vast niet lukken
en dan zie je al die stukken daar en
je tijd raakt op en je denkt
ik zou natuurlijk kunnen schrijven
dat figuurzagen een metafoor
is voor het leven
dan lijk ik leuk te spelen
met de lagen van de taal
maar dat gelooft toch niemand
of misschien toch wel iemand
of misschien wel allemaal
voor heel even dan, dat is dan fijn
of zou dat grote onzin zijn?
Ja, wij waren jong toen en onervaren
We hadden veerkracht, konden alles aan
Alles kon. Nee, wij zagen geen gevaren
Hadden geen besef daarbij stil te staan
Soms ging er iets mis in onze levensjaren
Dan viel iets weg of maakten wij iets stuk
Levenspijn, die kan niemand je besparen
Maar meestal voelden wij vooral geluk
Ach, blauwe plekken kunnen wij verduren
Die helen wel, zo heb ik steeds gedacht
Maar soms ontstaan ook diepere kwetsuren
Die genezen moeilijker op eigen kracht
Ouder wordend kun je beter reflecteren
En met compassie van je leven leren
Op sommige momenten in je leven maak je tussetijds de balans op: waar sta ik nu en hoe wil ik verder? Vaak is er een aanleiding voor dat soort momenten van reflectie. Een verjaardag en het besef van ouder worden, een nieuwe levensfase, een crisis in je leven of een onbevredigend gevoel. Neem er gerust de tijd voor om met compassie terug te kijken want dat kan je helpen om je bewust te worden hoe je vanaf nu verder wilt gaan.
De tuinman zei:
“Als de aarde,
eerst verdord en hard
en koud als dood,
weer openbreekt.
Het teerste groen
tot leven komt
met de belofte van bloei,
kan ik bijna niet geloven
dat het waar is:
lente,
nieuw begin!”
In het 'Boek van hoop' van Jane Goodall en Douglas Abrams worden vier redenen aangehaald om altiijd hoop te houden. Eén daarvan is de veerkracht van de natuur. Ik moest daar aan denken toen ik dit gedicht, dat ik meer dan een jaar geleden schreef, weer las: Zelfs als in de winter alles doods en dor lijkt te zijn, mogen we er in verwondering op vertrouwen dat het weer lente wordt.
Je mag dat wat mij betreft ook zien als een metafoor voor moeilijke periodes in je leven.
De subtitel van hun boek is 'Levenslessen voor een mooiere toekomst' en de overige drie redenen voor hoop die genoemd worden zijn:
- Het ongelofelijke menselijke intellect
- De kracht van jongeren
- De onverwoestbare menselijke geest
