Naast ons huis loopt een slootje. Het is niet heel breed, maar toch te breed om erover heen te springen. Het slootje loopt langs onze tuin en verdwijnt een eindje verderop tussen de kassen.

Aan de overkant van de sloot staat een zwarte houten schuur en tussen de schuur en de sloot staan struiken. Vlierbessenstruiken om precies te zijn, met mooi groen blad.

Eens per jaar staan ze in bloei, witte schermbloemen. Ik vind het een mooi gezicht. Later komen de bessen, diep zwartblauw. En dan komen ook de spreeuwen. Ik weet niet waar ze opeens vandaan komen, maar het zijn er veel en ze komen ieder jaar terug want ze zijn dol op die vlierbessen.

Mijn moeder is niet zo blij met de combinatie van spreeuwen en vlierbessen. Ze schijten de hele boel onder, de tegels en de ramen alles kleurt diep blauwzwart; bijna niet weg te wassen.

Aan de overkant,

eten spreeuwen van de vlier -

en alles kleurt blauw.

Haibun