De afstand tussen mijzelf en de ander
overbruggen is soms een hele kunst
wanneer ik niet op begrip kan vertrouwen.
Ik doe wel steeds mijn best, maar toch: och gunst,
wie kan ons helpen om een brug te bouwen
over de kloof tussen mij en hem of haar?
Soms kan ik zelfs een goed gesprek berouwen
als ‘t eindigt zonder begrip voor elkaar;
‘k zie dan de ander slechts als tegenstander.
Toch wil ik niet zo over woorden vechten
maar meer belang aan de ontmoeting hechten.
Ik hou van rijmen schrijven
Soms ook van poëzie
Ik wil aan ‘t schrijven blijven
Waarom dat weet ik nie
Soms ook van poëzie
Al rijmende genieten
Waarom dat weet ik nie
Maar ’t kan me niet verdrieten
Al rijmende genieten
Dat is mij vaak gegund
Maar ’t kan me niet verdrieten
Wanneer u dat niet kunt
Dat is mij vaak gegund:
Ik wil aan ‘t schrijven blijven.
Wanneer u dat niet kunt:
Ik hou van rijmen schrijven!
“Steeds ontglipt het me”, zegt ze met een zucht
Ik zie haar, kwetsbaar, bij het kooktoestel
Het water kookt, de damp hangt in de lucht
“Mijn vader,” zegt ze, “die wist altijd wel,”
Dan is ze stil, ze maakt haar zin niet af
Ze zwijgt en op mijn huid rijst kippenvel
Daar staat de vrouw die zoveel liefde gaf
De wereld is zo anders dan ze dacht
Ze zoekt naar steun, tast haar omgeving af
Dan recht ze haar rug, kijkt mij aan en lacht:
“Het niet weten, daarvoor ben ik beducht
’t Is gek, maar bijna weten geeft mij kracht
Dan denk ik vaak spontaan: nou heb ik je!
Ik raak het aan - en dan ontglipt het me.”
Sonnet, terza rima
Altijd gelukkig zijn
Is dat wel mogelijk?
‘k Heb er in elk geval
Nooit van gehoord
’t Leven is op en neer
Stemmingsgevarieerd
Dus altijd hetzelfde?
Da‘s pas gestoord!
Je hoeft niet altijd tot het bittere eind te knokken
Dat las ik laatst eens in de krant. Heel betrokken
werd dat gesteld in een tekst over kwaliteit van leven
Toen ik dat las dacht ik: fijn, mooi opgeschreven!
Hoewel anderen er wellicht van schrokken
Het stond er niet om de mensheid te schokken
- die conclusie heb ik tenminste getrokken -
Maar om bij ‘t levenseind dit vertrouwen te geven:
Je hoeft niet altijd
In plaats van op een lang en bitter eind te gokken,
mag je accepteren waar je bent, anders maak je brokken
Want vergeet niet - zelfs niet heel even -
om naar liefde in je dagen te streven,
aan mensen is geen eindeloosheid voorgeschreven
Je hoeft niet altijd!
Naar aanleiding van een artikel in Trouw over omgaan met het levenseinde, 20 februari 2021:
Longarts Sander de Hosson: ‘Je hoeft niet altijd tot het bittere eind te knokken’
