Een vuiltje op mijn brillenglas
Ik had het eerst niet door
Dat streepje op mijn brillenglas
Waar ik me nu aan stoor
Daarom veeg ik met mijn vinger
Het gaat helaas niet weg
Groter wordt het, niet geringer
Dus dat is vette pech
Het vet dat op mijn vinger zat
Dat zit nu op het glas
Helaas, zo zie ik nu geen spat
‘t Is erger dan het was
Ik neem mijn bril nu van mijn hoofd
Dat is een klein gebaar
En zie wat mij van ‘t zicht berooft:
Het is een wimperhaar
Dus loop ik naar de waterkraan
Poets met water en met zeep
Opdat het vuil er af zal gaan
En ik weer zien kan, zonder streep!
Cicely Saunders
Zei over haar werk iets heel bijzonders:
“Leven toevoegen aan de dagen, niet dagen aan het leven”
Waarmee zij palliatieve zorg een belangrijke impuls heeft gegeven.
N.a.v. een interview met Sander de Hosson, longarts, Tijdgeest 20-02-2021
Cicely Saunders was een Britse arts.
“To go in the dark with a light is to know the light.
To know the dark, go dark. Go without sight,
and find that the dark, too, blooms and sings,
and is traveled by dark feet and dark wings.”
Schreef Wendell Berry uit de VS.
En ‘t is voor mij een wijze les:
Aan donker ben ik niet gewend
ik heb een voorkeur voor het licht.
Dat inzicht heb ik nu erkend:
Aan donker ben ik niet gewend
haar weldaad nog niet onderkend.
Dit is de kern van dit gedicht:
Aan donker ben ik niet gewend,
ik heb een voorkeur voor het licht.
Daarom: ik neem nu dit besluit
en schakel straks wat lichten uit
zodat ik, als volwassen man
het donker weer ervaren kan.
Eigenlijk is alleen het deel dat begint met Aan het donker ben ik niet gewend een triolet
Hellup de goot is lek
Water loopt langs de muur
Kijk al die nattigheid
Dat is een strop!
Wat is nu goede raad?
Loodgietershandigheid!
Haal er een vakman bij
Die lost het op!
Wij lopen samen door die mooie straten
Onze levens versmolten met elkaar
Je bent nu weg, ik ben in alle staten
Zeg toch waar je bent, maak een klein gebaar
Ik zal je blijven missen, reken maar!
Verdriet verdooft me, mij kan niets meer baten
Ik hou van jou en zal je nooit verlaten
Mijn liefde groeit en bloeit op dit trottoir!
Waarom toch, heb je mij alleen gelaten?
Nu leef ik zonder jou en dat is zwaar
Zodat ik pijn en veel verdriet ervaar
Liefje, ik zou zo graag weer met je praten
Ik krijg het nu wel heel sterk in de gaten
Jij bent in mijn hart en blijft altijd daar!
HV
