Wij horen thuis in een verhaal
Het verhaal van het leven
Dat aan ons is doorgegeven
Zo'n verhaal hebben wij allemaal
Wie ik ben en wat ik doe
En hoe het zo gekomen is
Het zit in mijn geschiedenis
Van toen, tot aan mijn einde toe
In welk verhaal voel jij je thuis
In welk verhaal word jij erkend?
Biedt het een plek waar jij graag bent
Of voelt het daar niet pluis?
Wie ik ben en wat ik doe
En hoe het zo gekomen is
Het zit in mijn geschiedenis
Van toen, tot aan mijn einde toe
Mijn voorouders schreven hun verhaal
En ik zet hun vertelling voort
Ik voeg er ook aan toe. Onverstoord
Vertel ik verder en zoek mijn eigen taal
Wie ik ben en wat ik doe
En hoe het zo gekomen is
Het zit in mijn geschiedenis
Van toen, tot aan mijn einde toe
Nationaal park Hardangervidda (Noors: Hardangervidda nasjonalpark) in Noorwegen is de grootste hoogvlakte van Europa. Het is een natuurgebied van ongeveer 8000 km² dat zich uitstrekt over delen van de provincies Hordaland, Telemark en Buskerud. In het noorden liggen de plaatsen Eidfjord en Geilo. Aan de zuidoostkant van Hardangervidda ligt Tinn en Rjukan. Ten westen ligt Odda.
In de buurt van Geilo ligt Dagali, waar Andrea en ik onze tent hebben opgezet. Vanaf die plek kun je met de auto de berg op richting toeristenhutten en vandaar dagwandelingen maken. Sommige mensen lopen van hut naar hut en maken er zo een meerdaagse tocht van. Wij deden dat niet want we gingen weer terug naar onze tent. De eerste wandeling begon bij de toeristenhut Åan en we liepen richting Heinsetter. Het grootste deel van het pad liep tussen de bomen, totdat we boomgrens bereikten en het uitzicht weidser werd. We kwamen nog een groep van vier wandelaars tegen. Bevriende mannen die samen een meerdaagse tocht maakten. Zij gaven ons tips over de omgeving en over Noorwegen.
Eén van die tips was om een wandeling te maken vanuit Tuva, ook een toeristenhut. Die wandeling hebben we de volgende dag gemaakt. Deze route loopt vanuit Tuva ook richting de hut in Heinsetter en bevindt zich volledig boven de boomgrens waardoor je indrukwekkende uitzichten hebt.
Onderweg kwamen we dit groepje paarden tegen. Voorop liep een man die vertelde dat hij samen met zijn dochter (op het achterste paard) deze tocht maakte. Hij zei: “Ik doe dit werk al 32 jaar, mensen met paarden over de bergen brengen. Maar nu stop ik ermee. Ik wilde nog één keer een tocht maken samen met mijn dochter om haar mijn werk te laten zien dat ik al die jaren deed.”
Ze waren op weg naar Tuva waar ze twee dagen zouden blijven om dan weer verder te trekken. Wij kennen het verhaal van zijn leven verder niet, maar vinden het een mooie manier om dit deel van zijn verhaal aan zijn dochter door te geven.
Later op de dag bereiken we een veld met sneeuw, wat voor ons bijzondere is midden in augustus. Dus kon ik het niet laten om ‘even’ naar boven te lopen om de sneeuw aan te raken.
