Ik kan onzekerheid niet verdragen
Daarom blijf ik steeds maar vragen
Want alleen antwoorden kunnen mij behagen
Maar vragen waarop geen antwoord is
Bezorgen mij wel grote ergernis
Zodat ik dan maar liever naar een antwoord gis
Anders kan ik aan niets anders aandacht schenken
Die duivelse onzekerheid blijft dan steeds wenken
En zegt: je móet wel een antwoord bedenken!
Dat antwoord is dan meestal fout
Maar eerlijk gezegd laat mij dat koud
Omdat ik niet van onbeantwoorde vragen houd
Hoe ga jij om met onzekerheid, wat doet het met je als je iets niet weet?
Onzekerheid hoort bij het leven zul je misschien zeggen, daar kan ik wel mee omgaan. Dat zullen de meeste mensen wel beamen, totdat…
In de praktijk van alle dag is het soms lastig om te leven met onzekerheid, zeker als je geconfronteerd wordt met vragen die belangrijk voor je zijn. Dan roept onzekerheid spanningen op.
Als mensen geconfronteerd worden met onzekerheid die ze niet, of slechts moeilijk, kunnen verdragen gaan ze soms piekeren en op zoek naar mogelijke antwoorden. Waarbij die antwoorden vaak uitgaan van de slechtst mogelijke uitkomst. Soms gaat dat over grote levensvragen, maar vaak gaat het ook over de kleine dagelijkse voorvallen.
Je hebt bijvoorbeeld iets voorgesteld via een appje, maar er komt geen reactie.
Wat doet dat met je? Waarom komt er geen reactie? Is er technisch iets misgegaan – nee want kijk maar: twee blauwe vinkjes, is je vraag verkeerd begrepen – nee ik ben toch duidelijk geweest, hoor je er niet meer bij – misschien, vinden ze je een zeur – misschien, vinden ze je niet belangrijk - dat zal het zijn!
Zonder informatie begin je te piekeren en te gissen naar mogelijke antwoorden en meestal kom je bij een antwoord uit met een negatief oordeel over de ander of over jezelf. Want je hebt liever een pijnlijk antwoord dan geen antwoord.
Soms helpt het mensen om tegen zichzelf te kunnen zeggen: ik weet het niet en dat is oké.
