De prediker staat hoog op de kansel
En kijkt naar verzamelde mensen beneden
Nadat zijn blik over elk gelaat is gegleden
Glimlacht hij, en wijst naar het uitspansel
Ik zie de kleine bloem in zijn hand
Dat tedere bloemgezicht
Dat naar ons is toe gericht
En inspiratie in onze harten plant
De herder zwijgt, hij spreekt geen woord
De zon schijnt door het raam naar binnen
De zaal wordt warm, de mensen zingen
De mooiste uitleg ooit gehoord
"Als we liefdevol kijken naar het tedere gezicht van een bloem langs de kant van de weg, zien we niet zomaar een verwaarloosde, miskende bloesem die haar zoetheid verspilt aan de verlaten lucht, maar iets van de verbeelding van de goddelijke geest."
Het citaat in de illustratie hierboven is een gedeeltelijke inspiratie voor dit gedicht en komt uit het boekje The message of a flower (1920), van Henry Thomas Hamblin. De illustratie is van zijn dochter Joan Ackroyd.
Henry Thomas Hamblin (1873-1958) was een spiritueel leraar en schrijver uit Sussex, Engeland, wiens boodschap en visie recht door zee en pragmatisch waren. Hij geloofde dat het spirituele leven en het praktische, alledaagse leven onafscheidelijk waren. Zijn lessen concentreerden zich op de kracht van gedachten en het belang van meditatie om de innerlijke kracht, wijsheid en liefde die we allemaal diep in ons hebben aan te spreken. Hamblin verwees hiernaar als “de Geheime Plaats van de Allerhoogste” in de dagen voordat het concept van meditatie bekend werd.
Hamblin, Henry Thomas. The Message of a Flower (annotated: including a biography and introduction by John Delafield and original illustrations by Joan Ackroyd): The Divine Wisdom in Nature (p. 15). Hamblin Vision Publishing. Kindle Edition.
