Was leven in die mooie tuin van Eden

altijd onbewust? Je leeft, je doet, je eet,

je werkt, je vecht, je vrijt en je vergeet,

terwijl je ook geen weet hebt van het heden.

Als ik zie hoe wij onze tijd besteden

en omgaan met elkaar en de planeet.

Als ik weet heb van al ons lief en leed

ligt het paradijs dan in het verleden?

Bewustzijn als een straf of met een prijs?

Is dat het waard? Of wil ik als het kan

terug naar ‘t onbewuste paradijs?

Misschien nadat ik uit de dood verrijs?

Toch niet nu, als ik dan geen weet heb van

jou mijn lief en van onze levensreis.