Temidden van de mensen
Eenzaam en alleen
Afgescheiden
Gaat het leven langs je heen
Temidden van de mensen
Voel je het verdriet
Je doet je best
Zij zien het niet
Temidden van de mensen
Blijf je even staan
Soms is er even wat contact
Dan moet je verder gaan
In lang vergeten tijden
Doet hij haar pijn
Lang
Heeft ze moeten lijden
Hij hield haar klein
Ik heb hem al vergeven
Dat is wat zij zegt
Bang
Kan ik niet leven
Heeft ze mij uitgelegd
Alleen
’s nachts
Als de slaap
Niet komt
Lang vergeten tijden
Die zij in haar droom herkent
Wrang
Laten haar toch steeds nog lijden
Tot zij haar pijn erkent
Zacht getik
Regendruppels
Op het raam
Verwarming aan
Beslagen ruit
Zie haar gaan
Haar mooiste jurkje aan
Met die rode ruit
Wind waait
Bewegend struikgewas
Golvend haar
Ze kijkt om en zwaait
Suizende stilte
En leegte hier
Waar zij was
En kilte
