Langzaam lopend over het gevallen blad
Drijft de koude wind mij dieper in mijn jas
Het bos is breed en lang het pad
Hier waar ik niet eerder ben gegaan
Vliegt een vogeltje tussen kale takken
Zo klein en vlug; ik blijf even staan
Horen kan ik het helaas niet, want
Met veel kabaal stijgt een vliegtuig op
Vanaf de militaire basis aan de overkant
Het goudhaantje zo klein en stil
De wind, de hoge kale bomen
En de mens die ook graag vliegen wil
Op zoek naar een nieuw huis hadden wij een mooie woning in Odiliapeel bezichtigd. De woning lag aan de rand van het bos. Na de bezichtiging gingen we wandelen in dat bos. We waren hier nog niet eerder geweest. Het is fijn om te wandelen in een mooie omgeving die nieuw is, er valt zoveel moois te ontdekken. Boven ons in de kruin van een boom zagen we een paar piepkleine vogeltjes. Goudhaantjes! Mooi om te zien hoe ze zich snel bewogen door de boom en door de lucht. Ook hun snaveltjes bewogen, maar hun geluid konden we niet horen omdat er net op dat momen een gevechtsvliegtuig overkwam op weg naar vliegbasis Volkel die daar vlakbij ligt. Wat een contrast, dat kleine vogeltje en die grote straaljager.
