Terwijl hij vermoeid door de woestijn liep, zijn onbekende bestemming nog even ver weg als altijd, zag hij op een paar passen afstand iets glinsteren. Waarschijnlijk een luchtspiegeling, dacht hij - maar in een woestijn kan men zich de luxe van wanhoop niet veroorloven. Hij veranderde van richting en ging op onderzoek uit. Er was daar iets. Hij bukte om het op te rapen, maar het zat vast. Hij ging op zijn knieën zitten om het eruit te trekken. Het was dieper begraven dan hij had verwacht. Afgezien van het kleine stukje dat het zonlicht had gereflecteerd, leek wat het ook was deel uit te maken van het zand zelf. De brandende zon maakte het werk moeilijker, maar maakte hem nog meer vastberaden om zijn ontdekking op te graven. Hij groef met zijn vingers en handen dieper in het zand, om zijn vingers onder de doos te krijgen. Hij leunde voorover, spande zijn rug en schouders, en begon te trekken.
Hij trok en hij trok harder, de doos begon te bewegen, het zand begon mee te geven. Zwaar ademend en zwetend stopte hij en begon opnieuw en opnieuw, totdat eindelijk - eindelijk! - de doos los kwam. Hij trok hem omhoog. De doos was helemaal bedekt met zand. Hij sloeg er een keer op, toen twee keer, en de lagen zand vielen er vanaf. Onder al het zand zat een klein roestig blikken doosje, waarvan de opening was afgesloten met een nog roestiger deksel.
Hij groef zijn bloedende vingertoppen in het roest en klauwde hard om het deksel te verwijderen. Het lukte hem en de geest kwam tevoorschijn. "Je hebt me bevrijd!" brulde de geest. Onze verbaasde held keek naar de leeuwvormige verschijning. "Ik heb duizenden jaren gevangen gezeten en jij hebt me bevrijd! Om mijn dankbaarheid te tonen, zal ik je een wens geven, elke wens die je maar wilt."
De man dacht na. Hij was zo lang in de woestijn geweest. Er waren zo veel dingen die hij miste, zo veel dat hij nodig had, zo veel dat hij hoopte. Door maar één ding te kiezen zou hij niet veel beter af zijn. Was er één wens die hij kon doen die in al zijn behoeften zou voorzien of al zijn hoop zou vervullen, zelfs die waar hij nog geen weet van had? Kalm en onbevreesd staarde hij de geest aan en antwoordde: "Mijn wens is duizend wensen te hebben.
Bron:
Bergman, Ozer (2006-06-30T23:58:59.000). Where Earth and Heaven Kiss, A Guide to Rebbe Nachman's Path of Meditation . Breslov Research Institute. Kindle Edition.
*** Vertaald met behulp van www.DeepL.com/Translator (gratis versie) ***
