Nadat het porselein gebroken was,
’t lag helemaal in stukken op de grond
behalve ’t lelijke kopje Brabants bont,
kwam de olifant,
eindelijk,
uit de kast
De nachten koud,
de dagen kort.
de lindeboom,
die gister geurde:
steeds minder blad.
En in het zwart
de sterren,
steeds meer.
Nog even:
Winter!
Hoog in de lucht drijven wolken van licht.
De oude pessimist kijkt omhoog
hij ziet het blauw, het wit, de zon
en zelfs een regenboog!
Een schaduw valt over zijn gezicht.
‘De wolken worden zwaarder’, zegt hij
‘in het westen wordt het al donker,
nog even en de zomer is voorbij’.
