Grijze wolken, net geen regen.
Bomen buigen in de harde wind.
Tot in de verste verten landerijen.
Mijn huid voelt koud en eenzaam aan.
Het eenzaam huis staat recht.
Rechter dan het altijd was.
Zwarte kraaien vliegen krassend rond.
Zie ze komen, dan weer gaan.
Naar het land van mijn verlangen.
Beide voeten stevig op de grond.
Terwijl de hemel inspireert.
Ben ik teruggekeerd.
Geen woorden voor het woordeloze
Geen verdoving voor de pijn
Soms zijn de dingen zo groot
Dat ik alleen maar klein kan zijn.
Wij kunnen niet meer spreken
Kunnen alleen maar zijn
De mensen in de ogen gekeken
Die spreken van bodemloze pijn.
Kracht voor de machtelozen
Liefde voor hen die zonder liefde zijn
Wijsheid om te handelen
Zodat wij veilig samen kunnen zijn.
Diep in het bos
De oude boom valt
Ongezien en ongehoord
Zacht zuchtend scheurt de aarde open.
Het Leven neemt
De boom weer op
In de altijddurende cyclus
Van leven en sterven.
Niets gaat hier verloren.
Twaalf jaar oud
Ik fiets van school naar huis
Daar wacht mijn moeder
Warme thee
En koekjes
Ik wil haar laten lachen
Bedenk een grap
Die zeker werken zal:
Ventiel uit mijn band
Die lek lijken zal
Maar moeder praat:
Buurvrouw op bezoek
Zij merkt mijn lekke band niet op
Teleurgesteld pak ik de pomp
Warme thee en koekjes
Drieënzestig ben ik nu
Denk vaak terug aan vroeger
Warm geluk bij ons in huis
En lekke levensbanden
Plak ik, en pomp ze daarna op
Jij bent niet de golf
En ook niet de zee
Jij bent niet het zandstrand
Geen korreltje zand. O, nee!
Jij bent niet de aarde
Ook de hemel ben jij niet
Jij bent niet het beeld
Dat je in de spiegel ziet
Jij bent niet die boom
En ook niet het gras
Jij bent niet wat komt
En ook niet wat was
Jij bent niet die vogel
En ook niet zijn lied
Jij bent niet de wolken
Of de lucht die je ziet
Wat jij ook denkt
En wat je ook vroeg
Jij mag jezelf zijn
Dat is genoeg
Je hoeft niet te presteren
Bent niet te groot of te klein
Niet te dom of te lelijk
Jij bent jij, en zo mag je er zijn
Besef dat wij allen
Uit één Bron zijn ontstaan
Dat wij in harmonie kunnen leven
En in eigen kracht mogen staan