O, jij koude steen -
Vanuit twee hoge bomen
zweeft een enkel blad.
HV
De begraafplaats aan de rand van het dorp is stil. Er staan bomen en struiken, de sfeer is intiem en rustgevend. Aan het begin rechts liggen wat oude kleine graven. Ik kwam er als kind samen met mijn ouders. Dan speelde ik onder die bomen. Mijn ouders verzorgden het graf. Zo is het in mijn herinnering, maar op de foto met die kleine rechtopstaande steen ziet deze plek er nog kaal uit. 'Onze lieveling' staat er op in rechte letters, gevolgd door haar naam.
Nu, jaren later, ligt iets verderop een steen met hun namen erop, onder hoge bomen. Ik kom er niet vaak meer, toch vind ik het belangrijk en troostrijk om te weten dat die plek er is.
Temidden van al die andere namen van mensen die hen kenden en die ik gekend heb in het dorp waar ik geboren ben.
