Onsamenhangend
Sprak hij mij
Van verre verten
Heel dichtbij
Zijn binnenwereld buiten
Zijn buitenwereld binnenin
De grens vervaagt, en hij
Hij staat er middenin
De angst staat in zijn ogen
Terwijl zijn mond juist lacht
Zijn spieren zijn gespannen
Alsof hij iets zwaars verwacht
Eigenlijk wil hij rusten
En is zijn denken moe
Van buiten zijn zijn-ogen open
Van binnen zijn ze toe
