Dit verhaal hoorde ik van verhalenverteller Hans van Woerkom. Het is een verhaal over Nasreddin Hodja, een islam-geestelijke uit de middeleeuwen Er zijn veel verhalen en anekdoten rond zijn persoon, veelal schelmenverhalen en dit is er een van.
De geur van vlees
In het dorp van Nasreddin Hodja was er een populaire, maar gierige restauranteigenaar. Op een dag zat een arme zwerver, met een stuk oud brood in zijn hand, hongerig buiten het restaurant.
Hij had geen geld voor de dure maaltijden binnen. Hij bekeek met water in de mond het vlees dat boven het houtvuur hing te braden.
De zwerver kreeg een idee. Hij hield zijn droge brood boven de stoom en de geur van het vlees, in de hoop dat de geur zijn smakeloze hap wat zou opvrolijken.
De restauranteigenaar zag dit en stormde woedend naar buiten. "Hé jij! Wat ben je aan het doen?!" schreeuwde hij.
De arme man schrok. "Ik... ik laat mijn brood een beetje lekkerder ruiken aan de geur van uw heerlijke vlees, meneer."
"De geur van mijn vlees?!" riep de eigenaar. "De geur van mijn vlees kost geld! Je hebt een deel van de geur gebruikt, dus je moet betalen!"
De zwerver smeekte en protesteerde dat hij geen geld had en dat hij alleen de lucht had gebruikt, maar de gierige eigenaar bleef onverbiddelijk. Hij sleurde de arme man mee naar het huis van de dorpsrechter: Nasreddin Hodja.
Hodja luisterde geduldig naar de klacht van de restauranteigenaar en naar het verweer van de arme man.
Toen dacht Hodja even diep na. "U heeft een punt," zei hij tegen de eigenaar. "U verkoopt de geur van uw vlees, en hij heeft die geur gebruikt. De schuld moet worden betaald."
De restauranteigenaar glimlachte triomfantelijk.
Opdat moment pakte Hodja een handvol munten uit de mouw van zijn jas. Hij hield zijn hand bij het oor van de restauranteigenaar en schudde de munten krachtig, zodat ze luid rinkelden.
"Hoor je dat?" vroeg Hodja.
"Ja! Heel duidelijk! Dat klinkt me als muziek in de oren," antwoordde de eigenaar gretig.
"Dat is dan de betaling," zei Hodja, terwijl hij de munten weer in zijn zak stopte. "Het geluid van het geld is de betaling voor de geur van het vlees."
De arme man barstte in lachen uit en de verbouwereerde restauranteigenaar stond met lege handen.
Hans vertelde mij ooit over het vertellen van verhalen en dat verhalen verteld moeten worden om te overleven. Ik vroeg hem of ik dit verhaal mocht doorvertellen en hij zei: "natuurlijk Harry, graag!"
