Tienduizend stappen
op dit slingerende pad -
om thuis te komen.
Opdat er een begin zij, werd de mens geschapen.” (Aurelius Augustinus De stad van God - Civitate Dei; hfdst. XII).
Na je geboorte ga je op weg, op je levensweg. Je zet veel stappen op die weg en levenspad slingert naar links, naar rechts, soms naar voren en soms ook naar achteren. Om uiteindelijk aan te komen waar je altijd al bent geweest: bij jezelf.
Die tienduizend stappen moet je trouwens niet letterlijk nemen, het aantal wil alleen tot uitdrukking brengen dat het er veel zijn.
Misschien wel enigszins vergelijkbaar met de woorden die als motto voorafgaan aan de roman De tienduizend dingen, het bekendste werk van Maria Dermoût (* 1888 te Pekalongan, Java; † 1962 te Den Haag). Ze zijn ontleend aan het werk van Ts'ên Shên, een zevende-eeuws Chinees dichter: ‘Wanneer de “tienduizend dingen” gezien zijn in hun eenheid, keren wij terug tot het begin en blijven waar wij altijd geweest zijn.’ Hieruit spreekt een cyclische levensopvatting en de suggestie dat het beleven van de samenhang der dingen voor de mens het hoogst haalbare is.
