Ik hou van,
en dat zal geen verrassing zijn
het is al veel gezegd
niet alleen door mij
dus ook niet origineel
of heel bijzonder
of juist wel
dat weet ik niet
maar ze zijn
daarom niet minder,
clichés.
Ze horen niet,
dat lees ik overal
in gedichten
in schrijf- en lees instructies
van bekende auteurs
of in welk werk
of uitspraken
van wie dan ook
maar ze zijn
daarom niet minder,
clichés.
Beweeg niet, alles is breekbaar
Een uitspraak om over na te denken
Want dat maakt ‘t leven minder leefbaar
Daaraan wil ik nu graag aandacht schenken
Een uitspraak om over na te denken
Daar het gaat om levenskwaliteit
Daaraan wil ik nu graag aandacht schenken
Anders raken wij iets kostbaars kwijt
Daar het gaat om levenskwaliteit,
Levenslust willen wij niet verliezen
Anders raken wij iets kostbaars kwijt
Ik wil graag een ander motto kiezen
Levenslust willen wij niet verliezen
Want dat maakt ‘t leven minder leefbaar
Ik wil graag een ander motto kiezen:
Beweeg, niet alles is breekbaar!
De helende kracht
Van je emoties
Wie had dat gedacht:
De helende kracht?
Het klinkt onverwacht
En toch is het logisch:
De helende kracht
Van je emoties!
Dit zijn beelden waaraan ik macht ontleen:
Ik zie die zielen lopen, zitten, slapen
Ze roepen, schelden, klagen steen en been
Ze zijn te groot, te dik, te dun, ze gapen
Als een stelletje zoete, brave papen
Te stom, te wijs, succesvol of mislukt
Geslaagd en rijk of arm en kaalgeplukt
Gehoord, gezien, content of juist gefuckt
Daar loopt die grote kudde makke schapen
Alleen maar volgzaamheid, geen enkel wapen
Het is geen wonder dat ik om hen ween
Vrouwen en meisjes en mannen en knapen
Democraten, dictators, lief, gemeen
Wacht! – Ik zie mensen door die labels heen!
Sonnet, cholerisch
N.a.v. het artikel Lockdowngeneratie, (Trouw, zaterdag 20 februari 2021).
Wie bedenkt toch steeds al die labels, die etikettering om onszelf en anderen te kunnen identificeren. Denken in team A en team B en: ‘wie zal overwinnen’?
Lekker overzichtelijke beelden van de wereld natuurlijk en het geeft een illusie van grip op het leven. Maar het leven is altijd complexer dan beelden en etiketten en in relaties gaat het er uiteindelijk om wat er leeft in mensen. En dan vallen de labels weg.
Daarover gaat dit gedicht.
Wat een geluk om opgroeiend in Bleiswijk,
Fraai dorp, gelegen aan de Rottemeren,
Samen met vrienden en ons gezin tegelijk
Daar in een tentje een dag te recreëren
Onze ouders gaven daarmee steeds weer blijk
Dat ze ontspannen samenzijn erg waarderen
En daardoor vinden wij ’t ook nu nog steeds erg fijn
Om met elkaar buiten in de natuur te zijn
