We vechten ons gevecht
Tegen beter weten in
Om te overleven
De strijd is geleverd
Wij zijn moe
En we leven
We vechten voort
Dat zijn we zo gewend
In ons leven
Ik waag mij in het woud hierbinnen
Beschermd door geesten en magie
En onder sluiers groene schaduw
Dring ik steeds verder door.
Ik ga langzaam over paden
Door geen mensenvoet gebaand
En luister naar de bomen,
De reuzen in dit woud.
Fluisterend over de plek
Die zij verborgen hielden
Diep, diep in hun midden
Het geheim van mijn bestaan.
Daar in de bron der bronnen
Verborgen in het diepste diep
Onder lagen angst en zorgen
Het onnoembare.
Ik kijk het in de ogen
En luister naar zijn stem
Ik heb mijn kracht gevonden
Nu ik mijzelf geworden ben.
Reiziger in het woud
Beschermd door geesten en magie
Onder sluiers groene schaduw
Dringt nog weinig zonlicht door.
Ga langzaam over paden
Door geen mensenvoet gebaand
En luister naar de bomen,
De reuzen van dit woud.
Ze fluisteren over de plek
Die zij steeds verborgen houden
Diep, diep in het midden
Het geheim van hun bestaan.
Je wordt geboren en dan leef je even,
doet wat dingen en daarna ga je dood.
Dit lot treft elk van ons van klein tot groot
en is een gegeven voor ieders leven.
Voor je lichaam zoek je dagelijks brood
maar ook je geest dien je voeding te geven
om niet heel je leven angstig te beven
en steeds te denken aan je stervensnood.
Zinloosheid in het leven deprimeert,
daarom willen mensen graag zinvol zijn
want zinvol kunnen zijn dat motiveert.
Zonder zingeving voelt een mens zich klein
en toch heb ik ook het belang geleerd
van het aanvaarden van ons eindig zijn.
Wat is de zin van het leven? Heeft het leven zin?
Dat zijn grote vragen waarmee je soms kunt worstelen: wat heeft het allemaal voor zin als we toch moeten sterven? Maar ook gedachten als: ik moet iets doen om mijn leven toch bijzonder en betekenisvol te maken. Is mijn leven wel betekenisvol?
Hét antwoord op die vragen ken ik niet, ik weet ook niet of er een algemeen antwoord bestaat. Ik denk dat ieder mens hierin zijn eigen weg en antwoord moet vinden. Een antwoord dat bij zijn of haar leven past. Want mensen zijn verschillend.
Voor mij begint het met accepteren wie ik ben. Mijzelf toestaan dat ik er mag zijn zoals ik ben: een eindig mens met talenten en beperkingen zoals alle andere mensen en levende wezens.
Dan kan ik voelen dat ik niet alleen ben en deel uitmaak van een groter geheel. Een omvattend geheel dat er al was voor mij en dat er ook na mij zal zijn. Vanuit die acceptatie kan ik betere keuzes maken voor hoe ik mijn leven wil leven op een manier die bij mij past.
Als de lente komt dan bloeien de bomen,
in de zomer staan ze vol in blad.
Ik verlang naar de herfst wanneer ik jou weer zie,
op het winterterras onder oude platanen.
HV
Een bekende Japanse dichter werd gevraagd hoe je een Chinees gedicht schrijft.
"Het gebruikelijke Chinese gedicht bestaat uit vier regels," legde hij uit. "De eerste regel bevat de beginzin, de tweede regel is de voortzetting van die zin; de derde regel keert zich af van dit onderwerp en begint een nieuw onderwerp en de vierde regel brengt de eerste drie regels samen.”
