Wees niet bang
jezelf te zijn.
Ook bergen zijn
niet verlicht
en niet elke golf
is de zee.
Uiteindelijk
is leven meer
dan dood alleen.
Soms kan een uitspraak je blik op de wereld verruimen. Maar als zo'n uitspraak te veel gebruikt wordt, kan het een cliché worden. Er zit nog steeds die kern van waarheid in, maar het heeft iets van zijn kracht verloren.
Zo vergaat het mij soms met uitspraken rondom wijsheid of het streven naar mindfulness of verlichting als een begeerlijke staat van zijn. Want is het paradoxale niet juist dat als je te veel naar velichting of een bijzondere staat van zijn streeft, je het juist niet bereikt. De uitspraak dat elke golf de zee is kan de ervaring oproepen van deel uitmaken van iets dat groter is dan jezelf. Maar als je het te vaak zegt wordt het een cliché en denk ik wel eens: hou toch eens op met die gemaakte wijsheid - ga toch leven.
Wees jezelf, als je een golf bent, wees dan een golf, als je een mens bent wees dan een mens zonder iets bijzonders na te streven - gewoon zoals je bent.
Vandaag zocht ik in de wereld schoonheid
't Was op een kleine plek waar ik begon
In 'n mooi groen tuintje in de ochtendzon
Ik pakte een stoel en nam alle tijd.
De zon was lekker warm en aangenaam
En verder was er niemand om mij heen
Mijn ogen vielen dicht, ik was alleen
'k Ben toen maar in mijn droom op zoek gegaan
Toen ik wakker werd op mijn stoeltje daar
Was het dezelfde tuin met ander licht
Andere kleuren kwamen toen in zicht
Nieuwe schoonheid werd ik daardoor gewaar
Voor welzijn is er niets beter te wensen
Dan schoonheid in 't leven zien lieve mensen!
Schoonheid is intrigerend, het kan troostend zijn en ons een goed gevoel geven. Dan is schoonheid heilzaam. Daarom is er veel over schoonheid nagedacht, gezegd en geschreven. En niet door de minste mensen:
De Ierse dichter en schrijver John O’Donohue schreef een boek met als titel: Goddelijke schoonheid, de onzichtbare omarming.
Blaise Pascal zei dat mensen in moeilijke tijden altijd iets moois in gedachten moeten houden.
Rilke zei dat we in dat soort tijden altijd iets moois in onze nabijheid moeten houden.
Maar wat is schoonheid? Is het gewoon een ander woord voor ‘mooi’ of zit er meer aan vast? Je hoort wel eens spreken over een schoonheidsideaal, dat is dan vaak tijds- en cultuurgebonden. Maar bestaat er een maatstaf voor schoonheid, een objectief criterium? Bestaat er zoiets als een absolute norm voor schoonheid? Ik denk zelf van niet.
Schoonheid is voor mij iets dat je ervaart, iets dat je als mens kunt ervaren. En ervaren is subjectief. Wat ik ervaar als schoonheid kan anders zijn dan wat jij als schoonheid ervaart. Natuurlijk kunnen er overeenkomsten zijn, maar er zijn onvermijdelijk ook verschillen.
Uiteindelijk denk ik: schoonheid zit in mensen
Als je kunt afstemmen op schoonheid in je leven, stem je af op schoonheid in jezelf en ik geloof dat dit erg goed is voor je welzijn.
Daarom wens ik je veel schoonheid toe!
Rietpluimen in de wind
Door zonlicht zacht gekleurd
Groen en grijs
Onzegbaar mooi.
Oude mensen
Hun denken broos
Sprekend over liefde
En lang vergeten vrienden.
Herinneringen
Zacht doorweven
Met kleuren van leven
Onzegbaar.
Ik vroeg me af schoonheid is
en wist het antwoord zodra ik
in jouw ogen keek.
HV
'Mooi' en 'schoonheid' hoeven niet gelijk te zijn
Maar hoe bemerken mensen het verschil?
In het Louvre liepen tot mijn chagrijn
Zoveel mensen, 't leek wel een duiventil
En samen stonden velen van hen stil
Bij wat het meest beroemd portret zal zijn
Wat maakt iets mooi en wat maakt iets vilein
Is iets pas mooi als iedereen het wil?
In omvang is dat schilderij wat klein
Het hangt daar achter glas toch wel wat kil
Maar die glimlach, dat is geen peulenschil
Je denkt: ze lacht naar mij, en dat is fijn
Schoonheid geeft het gevoel dat ik verdwijn
En iets moois maakt dat ik erdoor verstil
Wat is schoonheid en is het iets anders dan mooi zijn? Ik merk dat ik het lastig vind om daar een antwoord op te geven. Misschien omdat het gaat om iets dat je ervaart, iets waardoor je je aangesproken voelt. Is er een universeel antwoord op die vraag, of is het voor ieder mens anders? Wij hebben tenslotte ook onze eigen voorkeuren.
Ik las in een boekje het advies om met je vragen te durven leven. Dus niet meteen op zoek te gaan naar antwoorden. Dat vind ik lastig, want zo'n gedicht vraagt toch om een soort conclusie?
De versvorm, het Nijmeegse sonnet, vormde in dit geval trouwens ook nog wel een uitdaging voor me.
