Vanuit Dingle rijden we richting het Noorden, we steken met de veerpont bij Tarbert de Shannon over. We stoppen even bij de Cliffs of Moher, spectaculair 200 meter hoog. Jammer dat er zo’n toeristische trekpleister van gemaakt is. We blijven een paar dagen in Connemara, een schitterende onherbergzame streek. De eerste nacht dat we er zijn stormt en regent het hard, de tent schudt vervaarlijk heen en weer. Het doet me beseffen hoe dun het tentdoek is. Maar de tent houdt zich goed. We lopen door de veengebieden (bogs), lopen rond Tully Mountain, wat nog niet meevalt omdat er soms geen pad is. In het National Park beklimmen we Diamond Hill (445 m) waar het zo hard waait dat we bijna de berg afwaaien. Het uitzicht is adembenemend.
Vanuit Connemara vertrekken we naar Dublin. We overnachten daar één nacht. De avond brengen we door in het Temple Bar district, een feest van Pubs en live music!
Vanuit Dublin varen we naar Holyhead in Noord Wales en rijden vanaf de boot meteen door naar het plaatsje Beddgelert in het gebied van Snowdon Mountain, waar we een paar dagen op de camping blijven. En hier begint het verhaal van de trouwe hond..
Als we aankomen in Beddgelert regent het, daarom besluiten we eerst in een restaurantje iets te eten en te drinken in de hoop dat de regen voorbijtrekt. Als we het restaurant verlaten ontmoeten we een oude man die zijn leven lang in deze streek heeft gewoond. We raken aan de praat en hij vraagt aan ons of we de legende van Beddgelert kennen? Wij kennen die niet en hij vertelt het ons graag! Letterlijk vertaalt betekent Bedd Gelert het graf van Gelert en hier is de volgende legende aan verbonden.
“In de dertiende eeuw had Llewelyn, de prins van Noord Wales een huis in Beddgelert. Llewelyn ging graag jagen en nam op zijn tochten altijd zijn trouwe hond Gelert mee. Op een dag was Llewelyn alleen thuis met zijn enkele maanden oude zoontje. Omdat hij toch op jacht wilde besloot hij de hond thuis te laten om op de baby te passen.
De jacht viel tegen en Llewelyn kwam teleurgesteld thuis. Bij zijn thuiskomst kwam de hond zijn meester tegemoet met bebloede kaken. Ongerust rende de prins naar de kamer waar het wiegje van zijn zoontje stond. De kamer was een chaos, het wiegje lag omvergeworpen met dekentjes over de vloer, sporen van bloed en geen spoor van de baby. Llewelyn trok de voor de hand liggende conclusie dat de hond het kind vermoord en opgegeten had. Hij ontstak in grote woede, trok zijn zwaard en doorstak het dier. Met een doodskreet zakte Gelert door zijn poten, viel neer en stierf.
Echter de doodskreet van het dier werd beantwoord door het gekrijs van een baby! De prins doorzocht de kamer wat beter en ontdekte onder de dekens zijn zoontje…… en vlakbij het dode lichaam van een grijze wolf die door Gelert gedood was toen hij het kind verdedigde!
De prins werd overweldigd door vreugde om zijn kind, maar viel huilend neer op de grond bij zijn trouwe hond die hij zo harteloos en impulsief gedood had. Volgens de legende was Llewelyn zo vervuld van spijt dat hij vanaf die dag nooit meer gelachen heeft.
Het lichaam van de trouwe hond Gelert is op deze plaats begraven”.
Ontroert namen we afscheid van de oude man en gingen naar de camping waar we nog lang napraatten over zijn verhaal. De volgende dag hebben we het graf van Gelert opgezocht.
Aan Noord Wales zijn nog meer legenden verbonden. De volgende keer vertel ik over Dinas Emrys, de magische berg vlakbij Beddgelert, waar de legende van Merlijn de tovenaar en de draak van Wales zijn oorsprong heeft.
